جام شوش، جامی پر از رمز و راز

یکی از راه‌های دستیابی به فرهنگ و دانش بشری، مطالعه‌ی هنر تمدن‌های گوناگون است. در شناخت تمدن ایران نیز، شوش از اهمیت والایی برخوردار است و سفالینه های منقوش آن، بر تارک موزه‌های جهان می‌درخشند. این مقاله سعی دارد به ‌شیوه‌ی توصیفی- تحلیلی و تاریخی، علل توجه جهانیان به این سفالینه‌ها، به‌ویژه جام شوش را بررسی کند. اولین موردی که احساس لذت را در بیننده ایجاد می‌کند، زیبایی ظاهری است که از طریق: چشم‌نوازی نقوش و هماهنگی آنها با یکدیگر و با شکل ظرف، وجود تناسبات منطقی، تقسیم‌بندی‌های دقیق، رعایت سواد و بیاض و طراحی منحصر به‌فرد، ایجاد می‌شود. این مساله با محاسبه‌ی اندازه‌های اشیاء و به‌دست آوردن تناسبات، پیگیری و ملاحظه شد که اعداد به‌دست آمده به عدد طلایی نزدیک هستند. عامل دیگر، داشتن بار معنایی هر نقش است که به عنوان نمادی خاص به‌کار رفته و ضمن ارتباط با دیگر نقوش، در پی دستیابی به هدفی خاص با تکیه بر باورها، اعتقادات و تمایلات انسان پیشین می‌باشد. دلایل مطرح شده برای برتری شاهکار سفالین جهان، با بررسی تطبیقی این نمونه، با سفالینه‌های تمدن‌های هم‌عصر با تمدن ایران و سفالینه‌های مناطق هم‌دوره با منطقه‌ی شوش به اثبات می‌رسد و نبوغ ایرانیان را در خلق آثار هنری و بیان رمزگونه‌ی خواسته‌هایشان به‌نمایش می‌گذارد.